Κορέσιος ή Κορέσης

Επώνυμο οικογένειας γιατρών και λογίων του 16ου και του 17ου αι., από τη Χίο. 1. Γεώργιος (17ος αι.). Ιατροφιλόσοφος και θεολόγος. Σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία στην Πάντοβα της Ιταλίας και δίδαξε την ελληνική γλώσσα στην Πίζα (1609-15). Εκεί γνωρίστηκε με τον Γαλιλαίο, με τον οποίο όμως ήρθε σε σύγκρουση. Έγραψε μάλιστα μια πραγματεία για να αναιρέσει τις θεωρίες του μεγάλου αστρονόμου. Αργότερα, εξαιτίας της εχθρότητας των ιησουιτών θεολόγων, αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στο Λιβόρνο, όπου εργάστηκε ως γιατρός. Στη διάρκεια της παραμονής του στην Ιταλία συνδέθηκε με την ηγεμονική οικογένεια των Μεδίκων της Φλωρεντίας, στην οποία αφιέρωσε ένα βιβλίο με ελληνικούς αρχαϊκούς στίχους. Αργότερα επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Χίο, όπου ίδρυσε τη μονή των Μουδών (1624). Λόγω της θεολογικής του μόρφωσης, προσκλήθηκε το 1633 στην Κωνσταντινούπολη να συζητήσει δογματικά ζητήματα με τον καλβινιστή εφημέριο της τοπικής ολλανδικής πρεσβείας, Αντώνιο Λείγηρα. Τελικά, αφού άφησε στο πατριαρχείο γραπτές τις απόψεις του σχετικά με τις θέσεις του καλβινιστή εφημερίου, επέστρεψε στη Χίο, όπου παρέμεινε έως το τέλος της ζωής του. Έγραψε πλήθος έργων (δογματικά, ερμηνευτικά στην Παλαιά Διαθήκη, αντιρρητικά κατά Καθολικών και Διαμαρτυρομένων), τα κυριότερα από τα οποία τιτλοφορούνται Συντομία των Ιταλικών αμαρτημάτων και Κατά Λατίνων. Έγραψε επίσης υπομνήματα στη Λογική και στα Φυσικά του Αριστοτέλη, που ήταν σε σχολική χρήση έως τις αρχές του 19ου αι. 2. Ιωάννης (16oς αι.). Λόγιος που έζησε στη Βλαχία. Ως κυριότερο έργο του αναφέρεται η μετάφραση του Τετραευάγγελου που εκδόθηκε στο Βράσοφ της Τρανσυλβανίας. 3. Μιχαήλ (16ος αι.). Γιατρός. Οι ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του περιέχονται σε δύο επιστολές που έστειλε από τη Χίο προς τον Θεοδόσιο Ζυγομαλά και στον οικουμενικό πατριάρχη Μητροφάνη Γ’.